Toires arriveert bij de poort.

Eindelijk kwam Toires aan bij de wachtpost van de Teutoonse Orde, na dagen te hebben gelopen. De weg waarop hij was aangekomen zat vol met gaten, gemaakt door de vele paarden die over de weg kwamen. Zelf had hij helaas nog geen paard kunnen bemachtigen, dus was hij genoodzaakt om te lopen, hoe ver dit ook moge zijn soms.
Onderweg naar de Orde was hij vaak nagekeken door boeren en dorpsbewoners van de diverse dorpen waar hij doorgereisd was, maar het deerde hem weinig. Hij had heel wat angst gezien in de mensen, waar hij voorbij was gekomen en vele marktlieden hadden hem weggejaagd en weigerde hem wat te verkopen. Nee, zijn donkere uitstraling en de zwarte kap op zijn hoofd maakte het niet gemakkelijk om met mensen te communiceren. Hij had het natuurlijk makkelijk kunnen uitdoen, maar hij wou niet geconfronteerd worden door mensen die hem wellicht zouden herkennen. Niemand had wat met zijn verleden te maken, vond hij.

Hij zucht een keer diep en kijkt in het rond, kijkend of de poortwachter te bekennen is, maar hij kan niemand bespeuren en loopt dan verder richting de grote ophaalpoort. Dan klinkt er opeens een stem.

Halt! Wie bent U en wat komt U hier doen!

Toires blijft voor een seconde of twee doodstil staan en draait zich dan richting de poortwachter en buigt zijn hoofd respectvol.

Gegroet! Mijn naam is Toires en ik ben hierheen gereisd vanaf Haarlem om mijn diensten aan de Orde aan te bieden.

Het is een drukke boel bij de poort als Tristan de drijvende steigers aan het opruimen is met de werklui. Dobbert in zijn roeibootje ziet Tristan een man met kap over het hoofd op de poorten bonken.

Dan hoort hij Otto's stem en een onverstaanbaar antwoord.

De wind pikt op en Tristan slaat zijn mantel om hem heen, het is tijd voor wat metingen op warmere plekken. Vlot haasten ze zich naar de poorten van de Westertoren.

Otto is wakker geworden van dewerkzaamheden van Tristan. Maar tussen de werklui ziet hij een onbekende op de poort af lopen.

Halt! Wie bent U en wat komt U hier doen!

Gegroet! Mijn naam is Toires en ik ben hierheen gereisd vanaf Haarlem om mijn diensten aan de Orde aan te bieden.

Zo Toires. Je komt je diensten aan bieden? wat mogen die diensten dan zijn? Ik zeg er vooraf dit even bij. Aan de deur wordt niets gekocht en bekeerd zijn we ook al. Dus .. wat dan wel?

Toires doet zijn best om geen grijns onder zijn kap vandaan te laten schijnen, na het horen van de bijdehante opmerkingen van de nors kijkende man. Hij besloot zich niet te laten kennen en tilde zijn hoofd weer op, om de wachter recht aan te kunnen kijken.

Ik ben een ervaren schutter, wiens wapen in Zijn naam wordt geschoten. Mijn pijlen worden door Zijn hand geleidt en zullen hen treffen die het Licht hebben verworpen.
Het Heilige woord heeft mij dan ook hierheen geleidt en enkel kon ik volgen.

Toires wacht enkele secondes op de poorwachter zijn antwoord en ziet in zijn ooghoek iemand vreemd kijken in een roeiboot.

Ik ben een ervaren schutter, wiens wapen in Zijn naam wordt geschoten. Mijn pijlen worden door Zijn hand geleidt en zullen hen treffen die het Licht hebben verworpen.
Het Heilige woord heeft mij dan ook hierheen geleidt en enkel kon ik volgen.

Och man bewaar die mooi praatjes maar voor de heilige heren binnen maar praat tegen mij gewoon Hollands. Ik zou graag die kap van u hoofd af zien zodat ik weet met wie ik praat.
Vervolgens wil ik weten hoe u hier gekomen bent en op wiens aanraden. Ene heeft u het handvest gelezen

Toires trekt met een enkele beweging de kap naar achter en houdt met zijn hand het zonlicht in zijn ogen tegen. De dagen met schaduw op zijn ogen eisten zijn tol en het duurde enkele secondes voor hij weer iets kon zien.

Het zou onnozel zijn het handvest te negeren alvorens hier te komen. Natuurlijk heb ik het gelezen.

Toires kan het niet laten geïrriteerd in zichzelf te mompelen. Hij wel eens stadsmuren beklommen die makkelijker te overbruggen waren dan deze man.

Ik vrees dat ik geen namen kan noemen, van diegene die mij aangeraden hebben hierheen te reizen. Niet omdat ik dit niet wil, maar meer omdat ik de namen niet ken. Ik kan moeilijk aan elke pastoor de naam vragen, nietwaar?

Asherah die een buitenrit ging maken met haar merrie Noble, stoof langs de toeganspoort.
Er langs gekomen ziet ze Otto staan en glimlacht liefjes naar hem.
Even valt haar blik op de vreemdeling bij de poort. Als hij zijn kap afdoet glimlacht ze nog meer dan net.
Ze vangt op dat hij wat geirriteerd is en besluit zich te moeien.

Toires! Wat leuk dat je er ook bent. Moeilijkheden? Otto, goed volk. Ik sta wel voor hem garant.

Asherah knikt naar beiden, waarna ze Otto net iets langer aankijkt en zet dan haar hielen in Noble's zij.
Met een spurt gaan ze er alsnog vandoor naar de oostzijde, alwaar ze zelf het terrein kan verlaten.

Otto sprong opzij toen er en amazone voorbij stoof en zich met zijn gesprek bemoeide.

Toires! Wat leuk dat je er ook bent. Moeilijkheden? Otto, goed volk. Ik sta wel voor hem garant.

voor hij antwoord kon geven stoof ze weer weg.

Wil je de volgende keer rustiger door de poort rijden anders laat ik je buiten staanriep Otto de dame na met een verbeten gezicht om een glimlach te verbergen.

Zo Zo je bent dus bekend. Of je onnozel bent zal wel later blijken.

Zonder verder nog wat te zeggen deed hij de poort open en wees de bewerber richting de sollicitanten zaal

Wil je de volgende keer rustiger door de poort rijden anders laat ik je buiten staan

Met moeite kreeg ze nog mee wat Otto riep. Grinnikend galopeerde Asherah verder. Ze gaf nog een tik op haar hoedje en wuifde nog eens flink naar Otto.
De grote vriendelijke reus.

Nog voor Toires besefte wat er precies gebeurde, zat hij Asherah alweer verder rijden op haar paard. Het kwam zeker onverwacht, maar niet onaangenaam. Otto vond het minder aangenaam, zo leek het, maar dat kon hem niks deren.

Hij zag hoe Otto ergens naar wees en hem 'vriendelijk' wegwuifde en Toires deed zijn kap weer over zijn hoofd. Wellicht niet noodzakelijk, maar hij was bang dat mensen hem zouden herkennen en verwarren met iemand anders.

Hij knikte Otto vriendelijk gedag en liep aan.