Aankomst van Rayyan de Ligne

Met een lichte veeg over zijn voorhoofd met zijn handpalm veegt hij andermaal een zweetdruppel van zijn voorhoofd. De lentezon hoewel nog niet met volledige kracht, is hij in de namiddag al sterk genoeg om een flinke wandeling al redelijk vermoeiend te maken. Zijn conditie liet hem zeker niet in de steek, maar hij had er op gestaan op eigen benen deze tocht te maken naar Krimpen.

Zijn vader had hem mee willen nemen en willen voorstellen. Maar Silvain had hem zo vaak vertelt over de weelde die langs de wegen te zien waren, de boeren op het land rondom Krimpen die hun werk even staakten als er een Teutoon voorbij raasde. Rayyan had er op gestaan om voor zijn eerste aankomst de weg naar Krimpen te voet af te leggen. Het gaf hem bovendien de nodige tijd om het handvest andermaal in zijn hoofd af te spelen. Een stuk tekst die zijn vader hem al vaak als huiswerk had voorgeschoteld.

De poort zag er precies zo uit als zijn vader had omschreven in de vele verhalen die hij Rayyan vol enthousiasme vertelde. Met zijn vuist bijna op de deur van de zware poort houdt hij even in. Maar al snel is een luid gedreun te horen tot voorbij de zware poort.

Met zijn vinger maakt hij kleine kringetjes in de aarde. Hij had er al 5 getekend in het onbegroeide stukje aarde naast, de ringen pasten mooi in elkaar. Hij draait zijn hoofd ietsjes schuin om zijn nieuwe kunstwerk te bewonderen, 3 identieke ringen op een rij met nog eens 2 even grote ringen er onder. Het gras en de aarde waar hij op zat voelde nog een beetje nat aan. Maar het maakte Rayyan niet veel uit, de tocht te voet naar Krimpen was lang en vermoeiend geweest. Hij had dorst en had ook niet gedacht dat de Teutonen hem niet direct zouden verwelkomen. Misschien was het wel een test, een soort beproeving of hij een geduldig man was.

Met een kwieke sprong veert hij van het gras op en landt behendig op zijn voeten. Misschien was het wel een test maar Rayyan was geenzins van plan om als zoon van de Ordenmarschall hier voor een grote gesloten poort van dorst uit te drogen. Zijn papa had wel vaker op de luie poortwachter zitten fitten, daar was dus duidelijk een reden voor.

Otto komt terug uit de stallen. Het was een drukke dag geweest nu er zo weinigen in het kapittel zijn.

Dan ziet hij een jongeman zitten voor de poorten, die plots opstaat.

Otto opent een luikje.

Ja wat moet dat hier? Als u hier bent voor de kerkmis van zondag, raad ik u aan in Krimpen te overnachten.

Otto kijkt even naar de gezichts trekken van de jonge knaap, de trekken lijken bekend.

Oh en als u komt soliciteren voor de Orde, dan kan ik wel binnenlaten, maar moet u vragen of u het handvest heeft gelezen? We laten niet zomaar iedereen toe.

En Otto wrijft over zijn moeie voeten. Tijd om een kippetje op te zetten voor het middagmaal. Hopelijk heeft het ventje zijn tong niet ingeslikt...

Rayyan trekt een eigenwijze snuit naar de man die tegen hem praat. Hij bekijkt hem eens goed en bedenkt zich dat het niet kan missen dat dat Otto moet zijn. Na de eerste afgesnauwde zin van de man trekt hij zijn bovenlip wat arrogant op.

Otto neem ik aan? Ik ben Rayyan de Ligne, zoon van Ordensmarschall Silvain de Ligne. Ik denk dat ik het handvest wel aardig ken ja, nooit gelezen maar van binnen en buiten bij iedere maaltijd om mijn oren gekregen van mijn vader.

Om zijn eigen woorden wat kracht bij te zetten doet hij een stap dichter naar de poort. Nog steeds met eigenwijze ogen op Otto gericht. Speels trekt hij een overdreven vrolijke glimlach bij gestaan door wat geknipper van zijn wimpers.

Otto trekt een grimas.

Wel ik hoop dat je vader, als Ordensmarschal, INdien je ooit Bruder mag worden, uw disipline zal bijbrengen. Ik rijgde al ketters aan mijn zwaard toen je vader nog in luiers liep.

Hop ga maar binnen, en vindt de zaal van solicitanten. Met je gedegen kennis van de Krimpen en de Teutoonsche Orde, zal je die wel vinden denkt ik. Oh en de Wärter zal je daar wel verder instrueeren over je verdere opleiding. Veel suces en moge Jah je genadigt zijn op je pad in de Orde.

Otto gooit de poort open en glimlacht breed

Welkom Rayyan de Ligne...