Aankomst van Pascual de Ligne dela Mendoza met zijn vader

Pascuals vader was al lid van de Teutoonse Orde en had Pascual al veel verhalen verteld. Zijn vader was niet zo vaak meer te vinden in Krimpen, hij had het erg druk met andere zaken, zoals de Raad. Ook vertelde Anthonis hem dat er niet zo veel mensen meer actief waren. Dat maakte Pascual niet zo veel uit, hij wou graag deel uitmaken van de enige Militair gelovige Orde die Holland kent. Hij wilt zich er graag voor inzetten, zeker nu hij zijn studie in de richting van de kerk deed. Hij vond het tijd worden om zich aan te melden.

De reis naar Krimpen duurde gelukkig niet zo lang als de reis naar Keulen. Toch was de reis lang genoeg zodat Anthonis Pascual nog meer verhalen kon vertellen. Pascual was enthousiast gemaakt en had daardoor weinig van de reis meegekregen. Al snel kwamen ze aan bij de poorten voor het kasteel van Krimpen. Hij sprong van zijn paard en liep naar de poort in de hoop dat er iemand was om hem binnen te laten.

Het weer was aangenaam en na een pot zuur bier had Otto zijn zwaard al op schoot op deze eens schoon te maken. Op het vuur stond een pot waar de kippenpoot nog uitstak. Otto was een beetje aan de dikke kant en de Ordensmarschall had hem al op het matje geroepen. "Tijd voor training", de oude botten van Otto kraakten en nu had hij overal spierpijn. Otto was blij eindelijk te zitten tot hij plots een klop hoorde op de poorten.

Het was lang geleden dat er iemand voor de poort had gestaan, maar de verhalen en geruchten over de SB, Fransen en nu weer Italianen, zaten wel in Otto's achterhoofd.

Hij opende een klein luikje en zag een jonge knaap staan. De weg was goed schoongehouden door de Bruders, dus hij zag niemand verder op de weg staan. Wellicht was hij de weg kwijt?

Sorry knaap de kerk is zondag open en deze soep is voor mij. Wat motje?

Pascual schrikt wat van de norse wachter, zo'n "koud" welkom had hij niet gekregen in Keulen. Misschien waren de wachters hier in Krimpen wel niet zoveel bezoekers gewend. Of misschien had de wachter gewoon zijn dag niet. Pascual keek achterom om te zien of zijn vader er al was, die was natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen. Misschien had hij een andere ingang genomen? Pascual was toch niet zo enthousiast te hard gaan rijden dat zelfs zijn vader hem niet meer bij hield? Ach, die zou zo wel komen.

Gegroet heer. Ik ben Pascual Raboude Asmaël de Ligne dela Mendoza, de zoon van Anthonis Philippe Nicolas de Ligne Borgia, Heer van den Myl. Mijn vader is ook lid van de Teutoonse Orde, u kent hem vast wel. Mijn vader komt er zo aan, hij is met mij mee gereden hier naar Krimpen. Pascual keek even achterom maar zag zijn vader nog steeds niet. Ik zou graag lid worden van de Teutoonse Orde.

Otto kijkt nors, dit gaat duidelijk tussen hem en zijn soepje staan. Ja heer Anthonis die ken ik nog wel, zie hem niet zo vaak als zou moeten. Zeker te druk met dat hamertje van hem, is hij niet Rechter nu. Zijn vader ken ik wel en ook Asmäel is een bekende hier. Grote historie jong knaap.

Kom binnen en wacht hier maar dan ga ik de Wärter eens waarschuwen dat er nieuw bloed is, ja daar ja op dat stenen bankje!

Pascual luistert aandachtig naar de woorden van de poortwachter. Mooi dat hij zijn vader nog kende, en ja zijn vader was inderdaad Rechter. Pascual wou de wachter niet storen in zijn verhaal en wachtte tot die klaar was met spreken.

Ja, dat klopt allemaal, u bent goed op de hoogte. Ik wacht dan wel even op het bankje.

Pascual nam plaats op het koude stenen bankje dat niet meer was dan een grote steen. Ach, dat gaf Pascual de gelegenheid om wat rond te kijken en te wachten op zijn vader. Waar bleef die nou!

Een oude man in een simpele pij loopt langs. Hij stopt niet in zijn gang langs de jonge heer, maar heel eventjes, heel kort, wellicht was het niets, wellicht was het de wind, legt hij zijn hand op de schouder van de jonge man, maar dan is hij alweer de gang ingelopen in de donker nis...

Terwijl Pascual wacht loopt er een oude man langs, zijn gezicht is bedekt en Pascual kijkt de andere kant op. Hij kijkt of de Wärter er al aan komt. Hij voelt een lichte druk op zijn schouder en hij voelt een koude rilling langs zijn rug lopen. Hij kijkt om, maar de oude man is alweer verdwenen. Beeldde hij zich dat nu in of was het echt? Pascual voelt zich wel een stuk levendiger en hij heeft het gevoel dat hij hier een goede keuze maakt. Hij voelt zich gezegend en vat het op als iets positiefs.

Nienke had druk met haar neus in de boeken gezeten en was vergeten om de poort te controleren. Gelukkig kwam men haar melden dat er iemand stond te wachten. Ze haastte zich dan ook naar de poort. Daar aangekomen zag ze een jonge man op een steen zitten. Otto had hem binnen gelaten en verder was er niemand te zien. De was dus wellicht degene die men had bedoeld.

Goededag jonge man. Als ik het goed begrijp wilt U lid worden van de Teutoonse Orde?
Ik ben Nienke Connor, Wärter der heiligen Reliquien.
Normaal zou Otto je rechtstreeks moeten doorverwijzen naar de Zaal der Solicitanten maar dat heeft hij blijkbaar niet gedaan. Heeft hij je wel gevraagd je wapens af te geven en het handvest te lezen? Dit zijn namelijk de vereisten om binnen te komen.

Nienke wijst even naar een bordje waar het handvest op te lezen stond.

Als dit gebeurd is kunnen we misschien verder gaan naar de zaal der sollicitanten?

https://ordreteutonique.1fr1.net/f33-de-zaal-der-sollicitanten

Eindelijk kwam er iemand aan, dat moest de Wärter zijn! Pascual stond op en wreef even aan zijn kont. Ja, hij had al een tijdje op de steen gezeten en hij had een beetje een harde en koude kont gekregen. Hij groette de vrouw en luisterde naar haar woorden. Ondertussen keek hij nog even in het rond of hij zijn vader toevallig ergens zag. Nee, nog steeds geen glimp van zijn vader opgevangen. Die zou vast in de bibliotheek zijn gedoken, de kapel of misschien de herberg?

De aardige vrouw heeft het over wapens afgeven een handvest te lezen. Ze wijst hem op een bordje met sierlijke tekst en een aantal artikelen. Pascual schudde zijn hoofd en stelde zichzelf voor.

Goedemiddag, ja dat klopt, ik wil graag lid worden van de Teutoonse Orde. Ik ben Pascual Raboude Asmaël de Ligne dela Mendoza, zoon van Anthonis Philippe Nicolas de Ligne Borgia. Zeg maar gewoon Pascual tegen me.

Nee de poortwachter heeft me dat niet gevraagd. Gelukkig reis ik al zonder wapens. Het handvest is me even ontgaan, ik heb het wel gezien maar niet gelezen.

Onhandig lachte Pascual naar de Wärter. Hij had zijn oog op het bordje laten vallen maar hij had het nog niet gelezen. Het was een beetje vies geworden en je moest er veel moeite voor doen om het te lezen. Ook was Pascual nog een beetje aangeslagen van de oude man die langs was gelopen en waarna Pascual zich een beetje anders voelde.

Pascual keek weer naar de dame en hij zag dat zij hem de tijd gaf om het handvest nog te lezen. Hij ging er beter voor staan en las de zeven artikelen.

Artikel 1, goed, Pascual erkent ook alleen het Aristotelische geloof. Artikel 2, bereid zijn het leven te geven voor het geloof, ook goed, Pascual is gaan leven voor zijn geloof. Artikel 3, gedoopt zijn, ja dat was hij sinds kort. Artikel 4, iedere week naar de mis ging hij al, op bedevaart leek hem alleen maar leuk! Alleen had hij zijn vader daar nog nooit over gehoord. Artikel 5, Pascual zal zich altijd blijven inzetten voor zijn naasten. Artikel 6, Pascual is nu al elke dag op zoek naar de Aristotelische waarden. Artikel 7, dat moet vast wel goed komen.

Hij glimlachte toen hij het handvest had gelezen en wendde zich weer tot de vrouwe.

Ja ik ben klaar! Ik kom graag met u mee naar de zaal der sollicitanten.

Hij volgde de dame verder naar binnen en keek zijn ogen uit, Krimpen was nog mooier dan hij had gedacht, nog mooier dan in de verhalen die hij van zijn vader hoorde.

» Inco volgt zijn vader
» Aankomst Sanjaya de Ligne
» De aankomst van Anton de Ligne
» Aankomst van Rayyan de Ligne
» Aankomst Nadiakie de Ligne