[RP] Aankomst Hunt en vrienden

Hunt komt aan bij het landgoed Krimpen en iets later bevindt hij zich niet ver van de poorten, alwaar hij Otto al ziet staan. Hij kijkt nog even na of hij alles bij zich heeft wat moet, zijn wapenuitrusting, goed verborgen, zelfs hij zou ze niet vinden. De papieren, alles in orde. Hij zette zich neer en wachtte op zijn maten.

ooc: roversgilde hieronder even aankomen en je bij mij melden ^^

Hunt zette een grote glimlach op. Natuurlijk niet, anders is het toch niet leuk meer. Zet je er nou maar bij en hoop dat er nog velen volgen. Hunt klopte op de grond naast zich en wachtte op de rest.

Hunt klopte aan de andere kant van zichzelf op de grond. Zet je er ook maar bij, je bent nog niet de laatste, hoop ik toch.

Nyx zit op haar paard, Areion, het dier stapt rustig over het droge zandpad en telkens wanneer het zijn hoeven in het lossen zand laat neerkomen, klinkt er een dof geluid, gevolgd door een kleine stofwolk.
Nyx kijkt omhoog en knijpt haar ogen iets toe. De zon is fel vandaag en enkele zonnestralen vallen tussen de takken door en prikken in haar ogen als kleine spelden. Haar ogen waren niet zo gewend aan de zon, de laatste tijd had ze voornamelijk binnen doorgebracht en 's nachts bij het meer dat niet ver van de grotten vandaan lag. Het was rustig in het Graafschap, en dat maakte haar erg onrustig, een beetje neerslachtig zelfs. Door ziekte en de oorlog was ze op het moment ook niet sterk genoeg om te gaan roven en de meeste van haar vroegere collega's waren naar Ierland getrokken of verdienden nu op een andere manier hun geld.
Nyx zucht. Ze hoopte maar dat vandaag wat spanning en afwisseling zou brengen in de sleur van alledag.

In gedachten verzonken had ze inmiddels de rand van het bos bereikt en ze bracht Areion tot stilstand alvorens ze het bos uit liep, de volle zon in. Terwijl ze haar beide handen naar de kap van haar mantel brengt, en deze ver over haar hoofd trekt, richt ze haar blik op de horizon en kijkt naar Krimpen, haar uiteindelijke doel. Bij de poort signaleert ze enige beweging, ze kan niet goed zien wie het zijn, maar aan de stand van de zon te zien, zouden het Hunt, Qares en hopelijk nog wat leden van het Roversgilde moeten zijn.

Nyx drukt zachtjes haar hakken in de buik van Areion, waarop hij onmiddellijk versterkt, na een paar stappen, overgaat in draf. Al snel komt de poort dichterbij en kan ze Hunt, Qares en Jarl herkennen. Als ze vlakbij is, stopt ze Areion en stijgt af, ze streelt haar paard door zijn hals en fluistert zacht in zijn oor, waarop het dier weer terug naar het bos verdwijnt. Daarna kijkt ze eens rond naar de andere aanwezigen.

Is dit iedereen?

Hunt staat recht wanneer Nyx aankomt. Dit is iedereen die meedoet, tenzij er nu nog iemand komt opdagen voor we binnen zijn, blijft de rest maar buiten.

Ok iedereen, dit is het moment, iedereen nog even nakijken, zijn jullie bewapend en is het volledig niet merkbaar? Als er ook maar één iemand een millimeter verschil in kledij heeft, dan zijn er mogelijks problemen, dus ik wil perfectie, iedereen klaar?

jarl keek naar hunt. Wacht nog even dan . jarl maakt de leren riemen van zijn bagage vaster zodat het zeker niet zou beginnen rammelen en controleerd de andere riemen. Ik ben klaar

er groepeerd een stel ruiters zich voor de poort van Krimpen. Otto ligt zoals gewoonlijk zijn dutje te doen. met een half oog houd hij de groep, niet ver van de poort, in de gaten.

Dit is iedereen die meedoet, tenzij er nu nog iemand komt opdagen voor we binnen zijn, blijft de rest maar buiten.

Zonder verder oogcontact te zoeken, knikt Nyx kort met haar hoofd als reactie op Hunt. Ondertussen verkent ze de horizon, ze verwacht nog iemand.

Ok iedereen, dit is het moment, iedereen nog even nakijken, zijn jullie bewapend en is het volledig niet merkbaar? Als er ook maar één iemand een millimeter verschil in kledij heeft, dan zijn er mogelijks problemen, dus ik wil perfectie, iedereen klaar?

Nyx kijkt nog eens naar de stand van de zon, die langzaam en ongestoord verder schuift naar het einde van de aarde en zich duidelijk niets aantrekt van mensen die te laat zijn. Dat de rest zo laat is, doet haar weinig, maar van haar eigen kind had ze toch meer verwacht. Ze maakt zich geen zorgen, ze weet dat haar kinderen niet in zeven sloten tegelijk lopen en zichzelf prima kunnen redden.
Voorzichtig voelt ze, onbewust, met haar vingers langs de contouren van haar vertrouwde dolk, die ze zelden nodig had, maar toch altijd in haar mouw bij zich droeg. Haar blik nog steeds op de horizon gericht, zakt Nyx langzaam weg in haar gedachten. Er was ook zoveel gebeurt de laatste tijd. In de verte hoort ze nog het stemgeluid van een van de andere rovers (Jarl), maar niet erg bewust.

Nyx schrikt uit haar gedachten op als ze een onbekend stemgeluid hoort. Op haar tenen, loopt ze rustig naar de poort en probeert zoveel mogelijk uit het zicht te blijven. Hoewel ze uitgenodigd waren, weegt de macht der gewoonte zwaarder en het duurt even voor Nyx zich realiseert dat ze niet onzichtbaar hoeft te zijn. Het zou zelfs waarschijnlijk verdacht overkomen. Een beetje onwennig, loopt ze nu in vol zicht op de poort af en kijkt waar de stemmen vandaan komen.
Voorbij de poort, ziet ze twee mannen, een dikke man, met een glas wijn in zijn hand en nog een man, die een fles draagt, waarschijnlijk de fles waar de wijn uit komt. Het beeld verward haar, de dikke man is niet duur gekleed, ze zou zelfs zweren dat hij tot het personeel behoorde, maar dat kon toch niet? Haar eigen 'personeel' zou het niet moeten wagen de wijn aan te raken. Gelukkig hoefde ze zich daarover geen zorgen te maken, Ana Julia en Silas zouden zich wel drie keer bedenken voor ze ongevraagd in de buurt van de wijnkelder kwamen.
De tweede man was beter gekleed, "Waarschijnlijk een lid van de orde...", dacht ze bij zichzelf. De man stond te lachen, hij maakte sowieso een vrij opgewekte indruk. "Ik vraag me af of hij straks nog zo vrolijk is." dacht Nyx en langzaam trekt er een vermakelijke grijns over Nyx haar gezicht.
Zo blijft ze nog even staan kijken naar het tweetal, daarna loopt ze naar Hunt en laat zichzelf, met een diepe zucht, in het gras vallen.

Ik denk dat we zo maar aan het werk moeten gaan, Hunt, het wordt al laat.

Hoewel de zon nog scheen, wist Nyx dat het vannacht volle maan zou zijn, en al was ze lange tijd niet meer in de kerk van Loki geweest en had ze zich de laatste tijd niet zoveel bezig gehouden met geloof, haar ontmoeting met Luna lag nog vers in haar geheugen en ze was niet van plan dat nog eens dunnetjes over te doen. Hopelijk ging alles goed en zouden ze weer weg zijn voor de avond viel.

Hunt knikt naar Nyx. Goed, we gaan. Hierop vertrekt hij richting de poort, om daar aan te komen en te zien dat de poortwachter het gezelschap heeft van een Bruder. Hij zucht een keer en pakt dan het papier klaar, hij klopt op de poort en wacht af.

Follia komt met haar paard Lucinda aan geraced waardoor ze bijna tegen Nyx opbotst. Nog net optijd kan ze Lucinda laten afremmen. Eventjes gedesoriënteerd kijkt ze om zich heen, en zorgt dan weer dat haar gezicht in de plooi komt.

Mijn excuses voor het oponthoud. zegt ze zachtjes zonder iemand aan te kijken en richt haar blik op de poort.

Hunt kijkt de poortwachter vriendelijk aan. Gegroet beste man, Otto was het zeker hé, ik wou even zeggen dat ik me, samen met mijn makkers, kom opgeven voor de Teutoonse Orde. Ik ben Hunt, dan hebben we nog Follia, Qares, die ziet u daar staan, Nyx en Jarl hier naast me. We verwachten ook nog Baldwin, maar die is blijkbaar wat laat, we wouden ons namelijk als groep aanmelden, ziet u.

Even officieel, wij hebben allen uitermate aandachtig het handvest gelezen en wij hebben ook alle info over de Teutoonse Orde opgezocht en gelezen, dus wij zijn ons volledig bewust van de regels van de Orde en dat heeft ons nog meer gemotiveerd om ons te komen aanmelden. Ook hebben we een gesprek gehad met de Hochmeister, Sonho, die ons deze brief heeft gegeven, om aan u te tonen, zodat u zou overtuigd zijn van onze goede wil.

Hunt geeft de brief aan Otto.

Citation :

Geachte Hunt

Hierbij wil ik u gaarne uitnodigen om de Teutoonse Orde te vervoegen. Na onze hartelijke gesprekken ben ik blij dat u zich ten volste bekeerd heeft tot het Aristotelische Geloof en Jah heeft u met open armen ontvangen, tevens zal ik u met open armen ontvangen daar u mij heeft laten weten dat u zich extra wilt inzetten voor het Aristotelische Geloof door het versterken van de rangen van de Teutoonse Orde, dit zelfs samen met enkele van uw strijdmakkers, die zich ook bekeerd hebben.

Met deze brief zal u samen met uw makkers, door onze poortwachter Otto, de doorgang tot Krimpen verschaft worden, alwaar uw avontuur kan beginnen, ik kijk al uit naar ons wederzien.

Jah zij met je, mijn vriend.

Met gezegende groeten

Onder zegel


Sonho de Ligne Carvalho Guimarães
Hochmeister der teutoonse Orde Hollands

Nyx volgt Hunt met haar ogen wanneer hij opstaat uit het gras en naar de poort loopt, om vervolgens haar ogen nog even snel over de horizon te laten glijden in de hoop dat ze nog een van haar collega's ziet. Als ze weer niemand ziet, zucht Nyx nog eens diep en staat dan op. Rustig loopt ze richting de poort en blijft iets achter Hunt staan wachten.
Plotseling hoort ze een paard achter zich, kalm kijkt Nyx achterom en ziet Follia met een rotgang aan komen stormen. Met grote ogen kijkt Nyx naar het meisje dat haar al aardig dicht nadert en nog steeds niet echt snelheid mindert. "Dat haalt ze nooit!", denkt Nyx, maar dan weet Follia haar paard nog net op tijd af te remmen voor ze Nyx raakt.
Verbaasd kijkt Nyx hoe Follia van haar paard komt en zich niet eens excuseert voor haar bijna botsing.

Mijn excuses voor het oponthoud.

Een beetje verontwaardigd loopt Nyx naar Follia en gaat naast haar staan zonder haar aan te kijken.

Wat denk je wel niet, eerst kom je veel te laat, dan rijdt je me bijna omver en daar verontschuldig je je niet eens voo...

Dan hoort Nyx de stem van de poortwachter achter de poort en ze beseft zich dat ze zich nu beter op de missie kan concentreren. Ze kijkt boos naar Follia.

We hebben het hier later nog over.

Nyx loopt weer naar Hunt en ziet hoe hij de brief van Sonho tevoorschijn haalt en deze aan de poortwachter toont. Een beetje ongeduldig kijkt ze naar de poortwachter, ze vindt alles veel te lang duren en hoopt dat hij de poort snel opent. Dan hoort ze een haar onbekende stem achter zich.

Dat ben ik. Sorry dat ik laat ben, mijn paard werkte niet mee

Nyx kijkt om en ziet een man staan die schuldbewust glimlacht en zijn hand opsteekt. Kort kijkt Nyx hem aan, haar ogen schieten vuur. "Al die mensen die te laat komen en daarmee de missie vertragen,", denkt ze bij zichzelf, "bij de LPdL was dat wel anders, daar stonden ze te springen om aan een missie te beginnen." Nyx haar blik kalmeert en ze zucht nog eens, dan kijkt ze weer naar Hunt en de poortwachter.

Follia staat nog maar net met beide voeten stevig op de grond als Nyx al naast haar staat en dreigend begint te mompelen. Ze wisselen geen oogcontact uit, maar het geïrriteerde gezicht van Nyx kan ze zich wel voorstellen. Ze kijkt even de andere kant op en rolt met haar ogen.

Wat denk je wel niet, eerst kom je veel te laat, dan rijdt je me bijna omver en daar verontschuldig je je niet eens voo... even stopt ze met praten.

We hebben het hier later nog over.

Even kijkt ze een halve seconde naar Nyx en dan weer naar Hunt die voor de poort staat, te praten met een onbekende man. De groep heeft zo lang op haar moeten wachten, ze heeft nu ook wel geduld om te wachten tot de poort open gaat. Zolang alles maar goed verloopt.